پژوهش در انتقال حرارت همرفتی با استفاده از تعلیق نانومتری ذرات جامد در مایعات بازی، تنها در طول دهه گذشته آغاز شده است. تحقیقات اخیر درباره نانوسیالات، که اغلب تعلیق نامیده می شود، حاکی از آن است که نانوذرات معلق بطور قابل ملاحظه ای خواص حمل و نقل و ویژگی های انتقال گرمای تعلیق را تغییر می دهند. بخش دوم مقاله به مرور و بررسی، ویژگی های انتقال حرارت و جریان سیال نانوسیالات را در جریان همرفت اجباری و آزاد و کاربردهای بالقوه نانوسیالات تحت پوشش می دهد. همچنین فرصتهایی برای تحقیقات آینده نیز شناخته شده اند.
تهیه نانوسیالات اولین گام مهم در مطالعات تجربی درباره نانوسیالات است. نانوسیالات صرفا مخلوط مایع و جامد نیستند. برخی از الزامات خاص ضروری اند، به عنوان مثال، تعلیق مسطح و پایدار، تعلیق با دوام، تراکم ناچیز ذرات، عدم تغییر شیمیایی سیال و غیره. نانوسیالات با پخش ذرات جامد در مقیاس نانومتر در مایعات بازی مانند آب، اتیلن گلیکول (EG)، روغن ها و غیره تولید می شوند. در سنتز نانوسیالات، تراکم، یک مشکل عمده است. عمدتا دو روش برای تولید نانوسیالات استفاده می شود: روش تک مرحله ای و روش دو مرحله ای. روش تبخیر مستقیمِ تک مرحله ای توسط Akoh و همکاران توسعه داده شد و تکنیک VEROS نام دارد (تبخیر در خلأ بر روی یک بستر نفت سیال). ایده اصلی این روش، برای تولید نانوذرات بود، اما جداسازی ذرات از مایعات برای تولید نانوذرات خشک دشوار است. یک فرایند اصلاح شدهی VEROS توسط Wagener و همکاران پیشنهاد شد. آنها پراش ماگنترون با فشار بالا را برای آماده سازی تعلیق با نانوذرات فلزی مانند نقره و آهن بکار گرفتند. ایستمن و همکاران، یک تکنیک اصلاح شدهی VEROS را که در آن بخار مس به طور مستقیم در نانوذراتی که از طریق تماس با جریان فشار بخار کم مایع (EG) منقبض شده اند توسعه دادند.