این قضیه که منابع انرژی تجدید پذیر، کلید زیربنای منبع انرژی قابل اطمینان هستند، بشدت قابل قبول است؛ زیرا این منابع هم پایان-ناپذیر بوده و هم نا آلاینده هستند. تعدادی از تکنولوژی های تجدید پذیر هم اکنون کاربرد تجاری دارند، جالب توجه ترین آنها توان بادی، فوتوولتیک، سیستم های خورشیدی گرمایی، بیومس (زیست توده)، و اشکال مختلف توان هیدرولیک(با استفاده از انرژی های آب) هستند. در این مقاله، روشی برای تخصیص بهینه انواع گوناگون واحدهای تولید توزیع شده تجدیدپذیر (DG)، در سیستم توزیع به طوریکه تلفات انرژی سالانه را کمینه کنیم، ارایه شده است. این روش مبنی بر تولید یک مدل احتمالی تولید-بار می باشد که همه شرایط عملیاتی ممکن واحدهای DG (تولید توزیع شده) تجدیدپذیر را با احتمال آنها، ترکیب می کند، ازینرو این مدل را در یک مساله برنامه نویسی قطعی، جا می دهیم. مساله برنامه نویسی به عنوان یک برنامه نویسی غیرخطی عددصحیح مرکب (MINLP)، با یک تابع هدف برای کمینه کردن هزینه تلفات انرژی سالانه سیستم، فرمولبندی شده است. محدودیت ها عبارتند از محدوده های ولتاژ، ظرفیت (قدرت) فیدر، بیشینه حد نفوذ، و اندازه مجزای واحدهای DG در دسترس. این روش پیشنهاد شده بر روی یک سیستم توزیع روستایی با بخش های مختلف شامل همه ترکیبات ممکن واحدهای DG تجدیدپذیر اعمال شده است. نتایج نشان می دهند که یک کاهش چشمگیر در تلفات انرژی سالانه برای همه بخش های مختلف، بدست آمده است.
سیستم های توزیع الکتریکی، از سیستم های هجیم متمرکز شده با نیروگاه های تولید کننده متصل به شبکه توزیع گرفته، تا سیستم های غیر متمرکز با واحدهای تولید کننده کوچکتر، که به طور مستقیم به شبکه های توزیع در مجاورت محل مصرف توان متصل شده اند، سروکار دارند. این نوع واحدهای تولیدی با نام تولید توزیع شده (DG) شناخته شده است. آگاهی محیطی و توسعه قابل اطمینان مبنی بر گوناگونی بلند-مدت منابع انرژی، محرک های کلیدی این تغییرات هستند، که سهمی در ارتقای منابع انرژی تجدید پذیر داشته است.