مقدمه در دنیای امروزی هیچ دولتی نیست که به نحوی در یک یا چند سازمان منطقه ای و بین المللی عضویت نداشته باشد. در واقع تعلق دولت ها به جوامع و اتحادیه های فرا ملی یک ضرورت و نیاز دنیای پیچیده امروزی است و صرفاً مصلحت اندیشی های سیاسی در این زمینه مطرح نیست.
دسته بندی: علوم انسانی » حقوق
تعداد مشاهده: 257 مشاهده
فرمت فایل دانلودی: rar
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 37
حجم فایل: 30 کیلوبایت
فهرست مطالب:
مقدمه
نظریه نهاد گرایی نئولیبرال
نظریه نهاد گرایی نئولیبرال وهمکاری های بین المللی
تبار شناسی
موضوع ومفاد
اصول وپیش فرض ها
1- رویکرد نظام مند
2- بی نظمی بین المللی
3- کشورهابه مثابه بازیگران عاقل
4- کشورها به عنوان مهم ترین بازیگران
5- نقش مستقل نهاد های بین المللی
همکاری های بین المللی
مقدمه
در دنیای امروزی هیچ دولتی نیست که به نحوی در یک یا چند سازمان منطقه ای و بین المللی عضویت نداشته باشد. در واقع تعلق دولت ها به جوامع و اتحادیه های فرا ملی یک ضرورت و نیاز دنیای پیچیده امروزی است و صرفاً مصلحت اندیشی های سیاسی در این زمینه مطرح نیست.
وجود سازمان های ناحیه ای و منطقه ای که نوعی نهاد بین المللی نیز تلقی می شوند، تبلور آرمان جوامع بشری را در راه رسیدن به وحدت و همزیستی و کمرنگ شدن مرزهای سیاسی و حاکمیت دولت های ملی است. البته توجه داریم که نهاد بین المللی یا منطقه ای با سازمان بین المللی و منطقه ای همواره یکی نیستند و روابط بین المللی نیز ضمن آمیزش با این دو پدیده، در رشته علوم سیاسی یا حقوق جای ویژه خود را دارد.
« نهاد » Institution در یک تعریف کلی به « مجموعه تشکیلات » مقررات و سنت هایی گفته می شود که یک اجتماع یا گروه متشکل را مشخص می کند. هر گاه این اجتماع متشکل به جامعه بین المللی تعلق داشته باشد انرا نهاد بین المللی International Institution می نامند. به هنگامی که صرفاً در چارچوب جغرافیایی مانند قاره های آسیا، اروپا، آفریقا، خاور میانه، خاور دور، آمریکای لاتین و… مطرح شود، به آن نهاد منطقه ای Regional Institution می گویند.
سابقه ایجاد نهادهای منطقه ای بین دولت ها به زمانهای بسیار دور بر می گردد. در واقع دامنه توسعه روابط بین دولت های ملی از اواخر سده پانزدهم و در قرن شانزدهم همزمان با دوره رنسانس جوامع اروپایی و بویژه در قرن هفدهم با پیدایش دولت های ملی مستقل در اروپا گسترش یافت. به عقیده بسیاری از پژوهشگران، این دوره، مقطع و منشاء ظهور نهادهای بین المللی و منطقه ای می باشد. با این همه، اینگونه روابط در آن زمان منحصر به منطقه قاره اروپا بود. مناطق جغرافیایی دیگر در آفریقا و آسیا هنوز نه به جرگه حقوق بین الملل پیوسته بودند و نه اصولاً به بازی گرفته می شوند.