برای پشتیبانی از نفوذ بالای تولید توان بادی و خورشیدی، نواحی بسیاری در نظر دارند تا خطوط انتقال ظرفیت بالای جدیدی نصب کنند. این خطوط انتقال جدید همزمان سازی شبکه را تقویت کرده، ظرفیت اتصال کوتاه شبکه را نیز افزایش می دهد، با این حال بسیار پرهزینه خواهند بود. برای یک شبکه به هم پیوسته و تولیدات متغیر منابع تجدیدپذیر، یک خرابی کوچک در شبکه می تواند به راحتی آغازگر خروج های متوالی بوده و باعث خاموشی مقیاس وسیع باشد. ما ‘شبکه دیجیتالی’ را معرفی می کنیم که در آن شبکه های سنکرون به شبکه های بخش کوچکتر تقسیم می شوند، شبکه هایی که به طور غیرهمزمان توسط مبدل های ac/dc/ac آدرس دهی شده با IP های چندپایی که روترهای شبکه دیجیتال نامیده می شود به هم متصلند.
این روترها با یکدیگر در ارتباط بوده و از طریق خطوط انتقال موجود که به عنوان خطوط انتقال شبکه دیجیتال استفاده می شوند، توان را میان شبکه های بخش بخش شده می فرستند. شبکه دیجیتال می تواند پذیرای حجم نفوذ بالای توان تجدیدپذیر باشد، جلوی خروج های متوالی را بگیرد، جریان برق برچسب زده شده قابل شناسایی را تطبیق دهد، آن تراکنش ها را ثبت کند و برق را مانند یک کالا دادوستد کند.
شبکه انرژی امروزی با اتصالات داخلی گسترده توسعه یافته است و شبکه ها معمولا در قاره ها گسترش یافته اند. هدف این اتصال داخلی بهبود قابلیت اطمینان از طریق تکرار است. با این وجود برخی اوقات همین اتصالات داخلی خطر خرابی مقیاس وسیع را افزایش می دهد، زیرا عدم تعادل می تواند به سرعت در طول کل ناحیه گسترده شده انتشار یابد.